***
درخت در غم هر برگ خویش زاری کرد
در آن شبی که تبر حکم خویش جاری کرد
دو رود خون ز دو چشم ستاره جاری بود
در آن زمان که زمین نیز سوگواری کرد
چه صیحه ای که از آن ساقه های زخمی خاست
چه شیونی که بر آن شاخه ها قناری کرد
هزار مرتبه نفرین به دودمانش باد
که با دل «یمن» این زخم های کاری کرد
کدام تیر بلا باغ را نشانه گرفت؟
کدام دست ستم این سیاهکاری کرد؟
پرنده ای مگر از آسمان «ضالع»* بود
که در عزای گل سرخ بی قراری کرد
یمانی است و ز «صنعا»** ی عشق می آید
که بهر لشکر «مهدی» طلایه داری کرد
بیاد «مأرب»* و «بیضاء»* و «صعده»* خواهد ماند
جنایتی که همان خائن فراری کرد
ندای «فاطمه» از سمت «کوفه» می آید
که کیست آنکه علی را دوباره یاری کرد
بخوان به نام گل سرخ این غزل، زورق:
«درخت در غم هر برگ خویش زاری کرد»
* نام استانهایی از کشور یمن
** پایتخت یمن
محمد حسن زورق
***
